Luister maar weer mee

Opa Neil heeft er maar weer eens een nieuw album uitgescheten en wel Fuckin' Up (in Amerika heet dat dan Fu##in' Up, want dat is dan wel The Land of the Free, maar als er met een fuckje gestrooid wordt heeft iedereen plots stront in de broek). Het is een live opname van Ragged Glory uit 1990, waarmee Neil z'n grootsheid van de fenomenale hattrick uit de jaren 70 (On the Beach - Tonight's the Night - Zuma) weer wat benaderde. Veel lange en groezelige solo's, schurende zang en een snerpende Old Black - z'n gemodificeerde 1953 Gibson Les Paul Goldtop die een eigen Wikipediapagina heeft. Ver weg van blijven als u het geluid van de oude Young niet trekt, gelukkig geen moralistisch klimaatgezever van de laatste jaren dus dat is weer winst. De luistertip van deze week is de nieuwe van Lost Dog Street Band, het dark country bandproject van de fenomenale Benjamin Tod. Ook nieuw: Alien Ant Farm, u weet wel, alsof het weer helemaal 2001 is, cowboykoning Charley Crockett én: Maan (die eigenlijk Maan heet) heeft een nieuw liedje. Ze is door John van den Heuvel voor straf in cokey corner gezet, maar wij luisteren verder niet naar eenheidscrack dus dat laten we aan u.

Zoals The Hives en Jungle

De fenomenale Will Oldham met z'n karakteristieke kop heeft als Bonnie Prince Billy weer eens een beuker van een album de wereld in gejaagd. Prachtig, breekbaar en emotioneel, uitstekend voor een regenachtige schijtochtend die wij in Holland de hele fokking zomer al hebben weg te verdrinken - al moet u zelf maar bepalen wanneer het eerste blik 8.6 Original Krachtig open gaat. Het gaat het in ieder geval heel goed doen bij Samantha, het prachtige Crazy Blue Bells hierboven bijvoorbeeld, let maar eens op. Ook nieuw en prachtig, een kluisuitgave van Neil Young, net zoals het mooie Homegrown uit 2020: Chrome Dreams. Het was de bedoeling de plaat uit te brengen in 1977, kwam er nooit van, er verschenen wel bootlegs en natuurlijk livemateriaal, en in 2007 verscheen Chrome Dreams II. Maar nu is er dus Chrome Dreams I, hoera en vier feest, met klassiekers als Pocahontas, Like a Hurricane en het magische Powderfinger (hieronder). Meer weekendmuziek na de klik!

En meer natuurlijk

Terug naar de tijd dat muziek nog maatwerk was in plaats van door computers uitgebraakt gezeik en kattengejank van vijf Koreaanse knapen uit Busan. En het is gewoon hedendaagse muziek! Ongelooflijk: weer een nieuwe Neil Young & Crazy Horse, hoewel vermarkt als Molina, Talbot, Lofgren en Young. Tien nummers. De eerste single You Will Never Know (boven) komt van de hand van gitarist Nils Lofgren en het enige nummer van de hand van de meester zelf is een akoestische versie van het fenomenale Song of the Sirens (onder), dat eerder al verscheen op Barn. Enfin, we kregen van opa Young in vrij korte tijd dus Barn (kopen), Toast, reissues van legendarische concerten, World Record, deze klapper en plots gaat-ie ook weer headlinen, samen met Stephen Stills. Dat gezeik over dooie bomen en wasberen moet je er maar bij nemen, want de man is een fenomeen zoals ze tegenwoordig niet meer gemaakt worden. Weer veel meer hageltjenieuwe muziek - NA DE KLIK.

De beste aller tijden gooit materiaal op ons

Er komt een nieuwe uitgave in de vermaarde Bootleg Series van Bob Dylan: nummertje 17, een verzameling studio outtakes, alternatieve versies en live-optredens van het heerlijke album Time Out Of Mind (Dylanologen zeggen: TOOM) uit 1997. Het bekendste nummer van die plaat werd een megahit, maar wel van iemand anders: Adele sloeg de hitlijsten kapot met Make You Feel My Love. Alles in de Bootleg Series is razend populair bij de liefhebbers, na verloop van tijd niet meer te krijgen en derhalve schier onbetaalbaar. Ook deze nieuwprijs is niet mis (€ 230 voor de op 5.000 stuks gelimiteerde 10LP, iets minder voor de 4LP) maar dan krijgt u ook een fenomenaal stukje werk. Het eerste nummertje, het kale Love Sick (video boven), is alvast prachtig en belooft minder Daniel Lanois, de producer die er wel erg van hield om het volledige wapenarsenaal van de studio in te zetten (tot afgrijzen van Dylan zelf, trouwens). Enfin, die vervelende Beatles hebben het gore lef om € 194 te vragen voor een laffe box van Revolver, terwijl we allemaal weten dat The Beatles slechts voetnoten schreven in de muziekgeschiedenis en het album Revolver vooral leuk is als muzak in de wachtkamer van de tandarts als je straks moet boren. Overigens hebben wij van GeenStijl een gouden pik als het gaat om aanbevelingen. Zo riepen wij op om zo snel mogelijk 170 euro stuk te rammen op de 7LP-box van Nick Cave, want limited, en die gaat nu voor 100 euro MINDER over de toonbank. Er is trouwens ook een nieuwe plaat van Neil Young, de oude meester met zijn fenomenale begeleidingsband Crazy Horse. Uiteraard is 'het klimaat' rode draad, want opa doet niet anders meer, en voor mensen die dat heel erg vervelend vinden is er ook een nieuwe plaat van Nickelback. Meer nieuwe muziek NA DE KLIK!

Opa wat doet u nu

De hoge pieken en diepe dalen van de oude meester Neil Young, op Matthew Good na de allerbeste zanger-zongrijter van Canada, hebben we hier al een keer treffend beschreven - al zeggen we het zelf. Dat feest stopte echter bij de jaren 80 dus pakken we daar gewoon de draad op met een simultaanspel afzeiken+ophemelen van een drammerige opa over wie we door al zijn politiek-correcte gejammer over bomen en dooie konijnen vergeten dat hij geen Greta met gerimpelde pik is, maar een van de aller grootste muzikanten aller tijden. Enfin, de jaren 80 dus, die kunt u overslaan, net als de jaren 90, maar toen kwam 2003: het jaar dat mensen met de naam Kees de best wel goede plaat Greendale luisterden op Achterhoekse boerderijen van mensen met de naam Robert, en onlangs luisterden ze het weer, en toen kregen ze heimwee. Samen met de majestueuze begeleidingsband Crazy Horse bracht Neil in 2012 het zeer kutte Americana, alsook het redelijke Psychedelic Pill, en in 2019 kwam het uitstekende Colorado, de eerste plaat in heel veel jaar waaraan de fenomenale gitarist en multi-instrumentalist Nils Lofgren (ook bekend van de E Street Band van Bruce, als vervanger van Stevie Van Zandt) weer meewerkte. En nu is er dus Barn, en het is weer allemaal precies hetzelfde: let maar op, die krijgt bij de Volkskrantjes en bij de Trouwtjes drie sterren voor de moeite, wegens 'goed maar niet vernieuwend'. Alsof die gore troep van Ed Sheeran vernieuwend is, of noem eens zo'n rapper die kleutermoppies over krantenwijkjes zingt voor kinderen van 10. Nou dan! Neil Young & Crazy Horse is precies hetzelfde sinds het baanbrekende Everybody Knows This Is Nowhere (koop die maar eerst voor onder de kerstboom) en het is precies alles wat je wil: betere muziek wordt er tegenwoordig immers niet meer gemaakt. Óf, als je met de minnares op de hotelkamer zit, het bad loopt vol, de barolo gaat open en je knapt zowat uit je onderbroek, dan is onze muziekkeuze van deze week: William Fitzsimmons. Laat maar weten hoe het ging!

Toen-ie nog leuk en regelrecht fantastisch was

Jaren voordat Neil Young een onhebbelijke sjoelopa werd was-ie een zinger-zangrijter van Dylaniaanse proporties, geweldig, alleen maar dan op alle vlakken nèt even iets minder geweldig. Nu heeft Bob Dylan veel succes met zijn 'Bootleg Series' en dus dacht Neil, toch al niet te beroerd om alles uit zijn kluis op de markt te pleuren: laat ik dat ook maar eens doen. Daarom verschijnen er nu zes titels, achtereenvolgens Carnegie Hall 1970, Royce Hall 1971, Dorothy Chandler Pavilion 1971, Rainbow Theater 1973, The Bottom Line 1974 en High Flyin 1977, met VANDAAG de eerste, Carnegie Hall 1970. Afkomstig uit een tijd dat Neil op de Eerste Piek van zijn carrière zat, even na het fenomenale Everybody Knows This Is Nowhere (1969) en het ijzersterke After The Goldrush (1970), en even voor platenbakklassieker Harvest (1972). Voor de volledigheid: Piek 2 is mid-jaren 70 met het majestueuze On the Beach, Tonight's The Night en Zuma, Piek 3 is eind jaren 70 met Comes a Time en Rust Never Sleeps, dan krijg je een verloren decennium met al die gore troep als Re-ac-tor en Trans en Piek 4 zit eind jaren 80 met Freedom en Ragged Glory en daarna is het uit met de pret. ENFIN, geschiedenisles afgelopen, Neil Young Carnegie Hall 1970, Neil Young op z'n allerbest, drink een glas bier, rook een sigaret, doe dingen, heb plezier. Kom er maar eens om, tegenwoordig, muziek van deze kwaliteit. Veel nummers op YouTube-kanaal hier of gewoon hier kopen.